Ο εγωισμός που πάει;

Εγωισμός. Εδώ γελάνε! (παύση για γέλιο) Ο εγωισμός είναι μια έννοια, ή μάλλον μια λέξη που συναντάται πολύ συχνά στην ελληνική γλώσσα. Όχι, δεν έχω σκοπό να κάνω ετυμολογική ανάλυση της λέξης πέραν του προφανούς, ότι δηλαδή προέρχεται από την αντωνυμία "εγώ" ή το λατινικό "ego".
Ο εγωισμός, ξέρεις, έχει ένα ιδιόμορφο χαρακτηριστικό. Όταν είναι περιττός, στέκει εκεί σαν πεισμωμένος ταύρος που έχει χώσει τις οπλές του στη γη και σε θολώνει. Σε τυφλώνει και χάνεις τον δρόμο. Όταν δε, είναι απαραίτητος, ως άλλος Φαντομάς εξαφανίζεται και σε αφήνει να πέσεις στα Τάρταρα της αξιοπρέπειας. Να πέσεις χαμηλά, που λέμε.
Χρησιμοποιείται και ως δικαιολογία ή ως τεκμήριο σε πολλές εκφάνσεις της καθημερινής μας ζωής, κυρίως όταν πρόκειται για κουβέντες μεταξύ φίλων. Ξέρεις ... τις κουβέντες αυτές στις οποίες όλοι είμαστε θεωρητικά τέλειοι έτοιμοι να δώσουμε τις απόλυτα ψυχρές και ορθολογιστικές συμβουλές αλλά όταν πέσουμε στην κινούμενη άμμο αδυνατούμε να δούμε οτιδήποτε πέρα από τις παρωπίδες που μας επιβάλλουν οι χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλό μας.
Γιατί μπορεί να μην ξέρω που πάει ο άτιμος εγωισμός όταν είναι πραγματικά χρήσιμος, ξέρω όμως ότι δεν έχει όρια. Ούτε στο πόσο μπορεί να σε τυφλώσει αλλά ούτε και στο πόσο χαμηλά μπορεί να σε αφήσει να πέσεις...