Φοβάμαι για το μέλλον και χάνω το παρόν. Ένα παρόν που ξετυλίγεται σαν γέφυρα να με φτάσει στο αύριο. Ένα αύριο, που είναι αβέβαιο αλλά ελπιδοφόρο, ρευστό αλλά γεμάτο όνειρα. Το μυρίζω και το αγγίζω με τις άκρες των δακτύλων μου. Του δίνω χρώματα και σχέδια που εγώ θέλω γι'αυτό. Όνειρο, θαρρώ, το λένε. Σχεδιάζω, φτιάχνω, χτίζω μα το "τώρα" μου γκρεμίζω.
Τι συμβαίνει όταν αγωνιάς να μάθεις το μέλλον και παραπετάς το σήμερα; Όταν αφήνεσαι έρμαιο της αδράνειας και της νηνεμίας, όταν βρίσκεσαι πιόνι ακούνητο του ίδιου σου του εαυτού. Όταν ζεις και αναπνέεις για μια στιγμή στο μέλλον. Τι συμβαίνει, τότε, με τις φιγούρες του τώρα; Μάλλον χλωμιάζουν, σκουριάζουν και στέκουν εκεί. Στέκουν εκεί, και περιμένουν την στιγμή που θα τις πεθυμήσεις, θα τις αναπολήσεις. Αδημονούν, χαιρέκακα, να γίνουν τεκμήρια ενοχής και τύψης. Αλησμόνητες, ίσως, θα παίξουν τον ρόλο του κακού όταν πλέον θα έχεις φτάσει στον στόχο. Όταν θα έχεις φτάσει εκεί που ποθούσες. Στο "εκεί" που σε έκανε, μάλλον,να ξεχάσεις να ζεις.
Ενεργοποιήσου! Λένε, μπορείς ...
..δεν ειναι θεμα ενεργοποιησης..ειναι θεμα συνειδητοποιησης του στοχου..τον βλεπεις..τον ακολουθεις με οποιοδηποτε τροπο και..ναι..πολλες φορες παρασυρεσαι απο τη δινη..
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ειναι σωστο..δε πρεπει..οταν ο τροπος με τον οποιο θα φτασεις το στοχο ειναι απολκειστικα και μονο δικη σου επιλογη και δικες σου ενεργειες τοτε ναι..να παρασυρθεις και να στροβιλιστεις γιατι κυνηγας το ονειρο..οταν ομως περιμενεις κατι..οταν δεν ειναι στα χερια σου το αποτελεσμα..και συ οτι ειχες να κανεις το εκανες..τοτε τι??περιμενεις ...και περιμενεις..και μετα??χανεις τα λεπτα,τα δευτερολεπτα..τις μερες..ολα αυτα που θα μπορουσες να κανεις..και περιμενεις..χανεις τη ζωη σου..