Περασμένα μεγαλεία, ξεχασμένα προσωπεία
όλα του έρωτα φορτία.
Παίρνω εγώ, δίνεις εσύ
και ζητάω την κραυγή
να μας βγάλει απ'την ρουτίνα.
Είναι ο χρόνος κυνηγός
είναι αμείλικτος σκοπός
στέκει εκεί και μας κοιτάει
μα, μας κρύβει πια, το πως
πως εγώ, εσύ και οι άλλοι
θα γυρίσουμε στο φως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου