Τα Μακαρόνια

Τα ζυμαρικά είναι πάντα εκεί για σένα.
Θα είναι, για πάντα, εκεί για σένα.
Είναι πάντα εκεί να στέκουν στο ντουλάπι σου μέχρι να έρθει η ώρα να τα ποθήσεις.
Αδημονούν να τα ποθήσεις.
Δεν θα σ'αφήσουν ποτέ.
Δεν θα σου πουν ποτέ "δεν έχω διάθεση", "δεν είμαι καλά" ή "έχω πονοκέφαλο".
Τα ζυμαρικά δεν θα σε ειρωνευτούν. Δεν θα σε κοροϊδέψουν.
Θα σε ικανοποιήσουν όπως και να'χει.

Είναι προσαρμόσιμα. Δεν θέλουν πολλά.
Αρκούνται σε νερό, αλάτι και τριμμένο τυρί για να εκπληρώσουν το γενετήσιο ένστικτό τους.
Δεν θα αρνηθούν ποτέ να σε δουν.
Θα τους χτυπήσεις την πόρτα, θα ανοίξουν και θα ξαπλώσουν στην κλίνη του πιάτου σου γεμάτα προθυμία.
Θα έρθουν σε ό,τι σχήμα τα κάνει κέφι η ορμή σου.
Θα φορέσουν ό,τι τους ζητήσεις για να σε φτιάξουν.
Το μόνο που τα νοιάζει είναι να σε αγαπάνε.
Αν τα αγαπάς, απογειώνονται.
Αν τα ντύσεις με διάφορα περίεργα, δεν θα κακιώσουν.
Ακόμα και αν τελειώσεις μαζί τους για μια μέρα, θα κρυφτούν στο ψυγείο τουρτουρίζοντας απλά και μόνο για να σε δουν την επόμενη.
Τα μακαρόνια δεν θα σου ζητήσουν ποτέ τίποτα.
Το μόνο που ζητούν είναι σεβασμός.
Αν δεν τα σεβαστείς, μαλακώνουν πολύ και μετά τσακώνεστε.

Ο μόνος τρόπος για να χαλάσει στιγμιαία, αυτή η αιώνια σχέση, είναι να σου πάρει κάτι άλλο πρόσκαιρα το μυαλό και να τα ξεχάσεις.
Να τα ξεχάσεις μερικά λεπτά παραπάνω στο foreplay.

Γίνονται πολύ αυστηρά με τα προκαταρκτικά.
Άλλα θέλουν 9, άλλα 10 και άλλα 12 λεπτά.
Όμως, αν τους χαρίσεις ωραία προκαταρκτικά, θα σου τους τρελάνουν τους κάλυκες.
Και μετά πάλι από την αρχή. Θα περιμένουν καρτερικά μέχρι να τους ξαναχτυπήσεις την πόρτα στο ντουλαπίσιο τους σπίτι...

There is no love sincerer than the love of food | George Bernard Shaw