Θα μπορούσα, ξέρεις, να ξεκινήσω με το "οίκος". Με αυτήν την λέξη την ελληνική που έχει τόσο χρησιμοποιηθεί σε όλον τον κόσμο. Αλλά θα ήταν ανούσιο. Το θέμα είναι τι σημαίνει. Ή .. τι σημαίνει για τον καθένα. Ένας, θα έλεγε "σπίτι". Ένας άλλος, "κεραμίδι". Κάποιος τρίτος πιο σοφιστικέ θα έλεγε, "οίκος". Αλλά είναι μια λέξη ελληνική που περικλείει - άψογα θα έλεγα - αυτήν την έννοια. Και αυτή η λέξη είναι το "σπιτικό". Σου χαρίζει τόση ζεστασιά αυτή η λέξη, που ακόμα και στην προφορά της νιώθεις μια θαλπωρή να σε αγγίζει ή μια νοσταλγία για την αίσθηση αυτή, να σε τσιμπάει. Άλλωστε και οι Άγγλοι με το "home" έχουν πέσει διάνα. Και ναι! Σ'αυτό τους βγάζω το καπέλο. Έχουν διαχωρίσει άψογα το σπίτι, σαν κτήριο από το σπίτι ΣΟΥ. Την φωλιά σου..Τι πραγματικά σημαίνει όμως σπίτι; Τι μπορεί να σου προσφέρει; Ποιο τσιμέντο ή ποια πόλη μπορείς να ονομάσεις σπίτι σου;
Είναι στο χέρι σου να μετατρέψεις κάθε σπίτι, πόλη ή ακόμα και χώρα στην οποία ζεις, στο σπίτι σου .. στην φωλιά σου; Και, κατά πόσο εύκολο είναι να σπάσεις τους δεσμούς με αυτό που μέχρι χθες ήταν το "κεραμίδι" σου; Και αν είναι εύκολο, πρέπει να το κάνεις ή μπορείς απλά να ζεις διχασμένος ανάμεσα σε δύο πόρτες, καμία από τις οποίες δεν θα είναι πλέον ορθάνοιχτη για σένα;
Οι ερωτήσεις πολλές, αλλά μια σε τριβελίζει ... Ποιος και γιατί άρπαξε τα κλειδιά από το σπιτικό σου και σε ανάγκασε να αναζητήσεις άλλη "στέγη";
